साम्बो नः कुलदैवतं पशुपते साम्ब त्वदीया वयं
साम्बं स्तौमि सुरासुरोरगगणाः साम्बेन सन्तारिताः ।
साम्बायास्तु नमो मया विरचितं साम्बात्परं नो भजे
साम्बस्यानुचरोऽस्म्यहं मम रतिः साम्बे परब्रह्मणि ॥ १ ॥

sāmbo naḥ kuladaivataṃ paśupate sāmba tvadīyā vayaṃ
sāmbaṃ staumi surāsuroragagaṇāḥ sāmbena santāritāḥ ;
sāmbāyāstu namo mayā viracitaṃ sāmbātparaṃ no bhaje
sāmbasyānucaro’smyahaṃ mama ratiḥ sāmbe parabrahmaṇi . 1 .

विष्ण्वाद्याश्च पुरत्रयं सुरगणा जेतुं न शक्ताः स्वयं
यं शम्भुं भगवन्वयं तु पशवोऽस्माकं त्वमेवेश्वरः ।
स्वस्वस्थाननियोजिताः सुमनसः स्वस्था बभूवुस्तत-
स्तस्मिन्मे हृदयं सुखेन रमतां साम्बे परब्रह्मणि ॥ २ ॥

viṣṇvādyāśca puratrayaṃ suragaṇā jetuṃ na śaktāḥ svayaṃ
yaṃ śambhuṃ bhagavanvayaṃ tu paśavo’smākaṃ tvameveśvaraḥ ;
svasvasthānaniyojitāḥ sumanasaḥ svasthā babhūvustata-
stasminme hṛdayaṃ sukhena ramatāṃ sāmbe parabrahmaṇi . 2 .

क्षोणी यस्य रथो रथाङ्गयुगलं चन्द्रार्कबिम्बद्वयं
कोदण्डः कनकाचलो हरिरभूद्बाणो विधिः सारथिः ।
तूणीरो जलधिर्हयाः श्रुतिचयो मौर्वी भुजङ्गाधिप-
स्तस्मिन्मे हृदयं सुखेन रमतां साम्बे परब्रह्मणि ॥ ३ ॥

kṣoṇī yasya ratho rathāṅgayugalaṃ candrārkabimbadvayaṃ
kodaṇḍaḥ kanakācalo harirabhūdbāṇo vidhiḥ sārathiḥ ;
tūṇīro jaladhirhayāḥ śruticayo maurvī bhujaṅgādhipa-
stasminme hṛdayaṃ sukhena ramatāṃ sāmbe parabrahmaṇi . 3 .

येनापादितमङ्गजाङ्गभसितं दिव्याङ्गरागैः समं
येन स्वीकृतमब्जसम्भवशिरः सौवर्णपात्रैः समम् ।
येनाङ्गीकृतमच्युतस्य नयनं पूजारविन्दैः समं
तस्मिन्मे हृदयं सुखेन रमतां साम्बे परब्रह्मणि ॥ ४ ॥

yenāpāditamaṅgajāṅgabhasitaṃ divyāṅgarāgaiḥ samaṃ
yena svīkṛtamabjasambhavaśiraḥ sauvarṇapātraiḥ samam ;
yenāṅgīkṛtamacyutasya nayanaṃ pūjāravindaiḥ samaṃ
tasminme hṛdayaṃ sukhena ramatāṃ sāmbe parabrahmaṇi . 4 .

गोविन्दादधिकं न दैवतमिति प्रोच्चार्य हस्तावुभा-
वुद्धृत्याथ शिवस्य सन्निधिगतो व्यासो मुनीनां वरः ।
यस्य स्तम्भितपाणिरानतिकृता नन्दीश्वरेणाभव-
त्तस्मिन्मे हृदयं सुखेन रमतां साम्बे परब्रह्मणि ॥ ५ ॥

govindādadhikaṃ na daivatamiti proccārya hastāvubhā-
vuddhṛtyātha śivasya sannidhigato vyāso munīnāṃ varaḥ ;
yasya stambhitapāṇirānatikṛtā nandīśvareṇābhava-
ttasminme hṛdayaṃ sukhena ramatāṃ sāmbe parabrahmaṇi . 5 .

आकाशश्चिकुरायते दशदिशाभोगो दुकूलायते
शीतांशुः प्रसवायते स्थिरतरानन्दः स्वरूपायते ।
वेदान्तो निलयायते सुविनयो यस्य स्वभावायते
तस्मिन्मे हृदयं सुखेन रमतां साम्बे परब्रह्मणि ॥ ६ ॥

ākāśaścikurāyate daśadiśābhogo dukūlāyate
śītāṃśuḥ prasavāyate sthiratarānandaḥ svarūpāyate ;
vedānto nilayāyate suvinayo yasya svabhāvāyate
tasminme hṛdayaṃ sukhena ramatāṃ sāmbe parabrahmaṇi . 6 .

विष्णुर्यस्य सहस्रनामनियमादम्भोरुहाण्यर्चय-
न्नेकोनोपचितेषु नेत्रकमलं नैजं पदाब्जद्वये ।
सम्पूज्यासुरसंहतिं विदलयंस्त्रैलोक्यपालोऽभव-
त्तस्मिन्मे हृदयं सुखेन रमतां साम्बे परब्रह्मणि ॥ ७ ॥

viṣṇuryasya sahasranāmaniyamādambhoruhāṇyarcaya-
nnekonopaciteṣu netrakamalaṃ naijaṃ padābjadvaye ;
sampūjyāsurasaṃhatiṃ vidalayaṃstrailokyapālo’bhava-
ttasminme hṛdayaṃ sukhena ramatāṃ sāmbe parabrahmaṇi . 7 .

शौरिं सत्यगिरं वराहवपुषं पादाम्बुजादर्शने
चक्रे यो दयया समस्तजगतां नाथं शिरोदर्शने ।
मिथ्यावाचमपूज्यमेव सततं हंसस्वरूपं विधिं
तस्मिन्मे हृदयं सुखेन रमतां साम्बे परब्रह्मणि ॥ ८ ॥

śauriṃ satyagiraṃ varāhavapuṣaṃ pādāmbujādarśane
cakre yo dayayā samastajagatāṃ nāthaṃ śirodarśane ;
mithyāvācamapūjyameva satataṃ haṃsasvarūpaṃ vidhiṃ
tasminme hṛdayaṃ sukhena ramatāṃ sāmbe parabrahmaṇi . 8 .

यस्यासन्धरणीजलाग्निपवनव्योमार्कचन्द्रादयो
विख्यातास्तनवोऽष्टधा परिणता नान्यत्ततो वर्तते ।
ओङ्कारार्थविवेचनी श्रुतिरियं चाचष्ट तुर्यं शिवं
तस्मिन्मे हृदयं सुखेन रमतां साम्बे परब्रह्मणि ॥ ९ ॥

yasyāsandharaṇījalāgnipavanavyomārkacandrādayo
vikhyātāstanavo’ṣṭadhā pariṇatā nānyattato vartate ;
oṅkārārthavivecanī śrutiriyaṃ cācaṣṭa turyaṃ śivaṃ
tasminme hṛdayaṃ sukhena ramatāṃ sāmbe parabrahmaṇi . 9 .

विष्णुब्रह्मसुराधिपप्रभृतयः सर्वेऽपि देवा यदा
सम्भूताज्जलधेर्विषात्परिभवं प्राप्तास्तदा सत्वरम् ।
तानार्ताञ्शरणागतानिति सुरान्योऽरक्षदर्धक्षणा-
त्तस्मिन्मे हृदयं सुखेन रमतां साम्बे परब्रह्मणि ॥ १० ॥

viṣṇubrahmasurādhipaprabhṛtayaḥ sarve’pi devā yadā
sambhūtājjaladherviṣātparibhavaṃ prāptāstadā satvaram ;
tānārtāñśaraṇāgatāniti surānyo’rakṣadardhakṣaṇā-
ttasminme hṛdayaṃ sukhena ramatāṃ sāmbe parabrahmaṇi . 10 .