स्तोष्ये भक्त्या विष्णुमनादिं जगदादिं
यस्मिन्नेतत्संसृतिचक्रं भ्रमतीत्थम् ।
यस्मिन्दृष्टे नश्यति तत्संसृतिचक्रं
तं संसारध्वान्तविनाशं हरिमीडे ॥ १ ॥

stoṣye bhaktyā viṣṇumanādiṃ jagadādiṃ
yasminnetatsaṃsṛticakraṃ bhramatīttham ;
yasmindṛṣṭe naśyati tatsaṃsṛticakraṃ
taṃ saṃsāradhvāntavināśaṃ harimīḍe . 1 .

यस्यैकांशादित्थमशेषं जगदेतत्
प्रादुर्भूतं येन पिनद्धं पुनरित्थम् ।
येन व्याप्तं येन विबुद्धं सुखदुःखै-
स्तं संसारध्वान्तविनाशं हरिमीडे ॥ २ ॥

yasyaikāṃśāditthamaśeṣaṃ jagadetat
prādurbhūtaṃ yena pinaddhaṃ punarittham ;
yena vyāptaṃ yena vibuddhaṃ sukhaduḥkhai-
staṃ saṃsāradhvāntavināśaṃ harimīḍe . 2 .

सर्वज्ञो यो यश्च हि सर्वः सकलो यो
यश्चानन्दोऽनन्तगुणो यो गुणधामा ।
यश्चाव्यक्तो व्यस्तसमस्तः सदसद्य-
स्तं संसारध्वान्तविनाशं हरिमीडे ॥ ३ ॥

sarvajño yo yaśca hi sarvaḥ sakalo yo
yaścānando’nantaguṇo yo guṇadhāmā ;
yaścāvyakto vyastasamastaḥ sadasadya-
staṃ saṃsāradhvāntavināśaṃ harimīḍe . 3 .

यस्मादन्यन्नास्त्यपि नैवं परमार्थं
दृश्यादन्यो निर्विषयज्ञानमयत्वात् ।
ज्ञातृज्ञानज्ञेयविहीनोऽपि सदा ज्ञ-
स्तं संसारध्वान्तविनाशं हरिमीडे ॥ ४ ॥

yasmādanyannāstyapi naivaṃ paramārthaṃ
dṛśyādanyo nirviṣayajñānamayatvāt ;
jñātṛjñānajñeyavihīno’pi sadā jña-
staṃ saṃsāradhvāntavināśaṃ harimīḍe . 4 .

आचार्येभ्यो लब्धसुसूक्ष्माच्युततत्त्वा
वैराग्येणाभ्यासबलाच्चैव द्रढिम्ना ।
भक्त्यैकाग्र्यध्यानपरा यं विदुरीशं
तं संसारध्वान्तविनाशं हरिमीडे ॥ ५ ॥

ācāryebhyo labdhasusūkṣmācyutatattvā
vairāgyeṇābhyāsabalāccaiva draḍhimnā ;
bhaktyaikāgryadhyānaparā yaṃ vidurīśaṃ
taṃ saṃsāradhvāntavināśaṃ harimīḍe . 5 .

प्राणानायम्योमिति चित्तं हृदि रुध्वा
नान्यत्स्मृत्वा तत्पुनरत्रैव विलाप्य ।
क्षीणे चित्ते भादृशिरस्मीति विदुर्यं
तं संसारध्वान्तविनाशं हरिमीडे ॥ ६ ॥

prāṇānāyamyomiti cittaṃ hṛdi rudhvā
nānyatsmṛtvā tatpunaratraiva vilāpya ;
kṣīṇe citte bhādṛśirasmīti viduryaṃ
taṃ saṃsāradhvāntavināśaṃ harimīḍe . 6 .

यं ब्रह्माख्यं देवमनन्यं परिपूर्णं
हृत्स्थं भक्तैर्लभ्यमजं सूक्ष्ममतर्क्यम् ।
ध्यात्वात्मस्थं ब्रह्मविदो यं विदुरीशं
तं संसारध्वान्तविनाशं हरिमीडे ॥ ७ ॥

yaṃ brahmākhyaṃ devamananyaṃ paripūrṇaṃ
hṛtsthaṃ bhaktairlabhyamajaṃ sūkṣmamatarkyam ;
dhyātvātmasthaṃ brahmavido yaṃ vidurīśaṃ
taṃ saṃsāradhvāntavināśaṃ harimīḍe . 7 .

मात्रातीतं स्वात्मविकासात्मविबोधं
ज्ञेयातीतं ज्ञानमयं हृद्युपलभ्य ।
भावग्राह्यानन्दमनन्यं च विदुर्यं
तं संसारध्वान्तविनाशं हरिमीडे ॥ ८ ॥

mātrātītaṃ svātmavikāsātmavibodhaṃ
jñeyātītaṃ jñānamayaṃ hṛdyupalabhya ;
bhāvagrāhyānandamananyaṃ ca viduryaṃ
taṃ saṃsāradhvāntavināśaṃ harimīḍe . 8 .

यद्यद्वेद्यं वस्तुसतत्त्वं विषयाख्यं
तत्तद्ब्रह्मैवेति विदित्वा तदहं च ।
ध्यायन्त्येवं यं सनकाद्या मुनयोऽजं
तं संसारध्वान्तविनाशं हरिमीडे ॥ ९ ॥

yadyadvedyaṃ vastusatattvaṃ viṣayākhyaṃ
tattadbrahmaiveti viditvā tadahaṃ ca ;
dhyāyantyevaṃ yaṃ sanakādyā munayo’jaṃ
taṃ saṃsāradhvāntavināśaṃ harimīḍe . 9 .

यद्यद्वेद्यं तत्तदहं नेति विहाय
स्वात्मज्योतिर्ज्ञानमयानन्दमवाप्य ।
तस्मिन्नस्मीत्यात्मविदो यं विदुरीशं
तं संसारध्वान्तविनाशं हरिमीडे ॥ १० ॥

yadyadvedyaṃ tattadahaṃ neti vihāya
svātmajyotirjñānamayānandamavāpya ;
tasminnasmītyātmavido yaṃ vidurīśaṃ
taṃ saṃsāradhvāntavināśaṃ harimīḍe . 10 .

हित्वा हित्वा दृश्यमशेषं सविकल्पं
मत्वा शिष्टं भादृशिमात्रं गगनाभम् ।
त्यक्त्वा देहं यं प्रविशन्त्यच्युतभक्ता-
स्तं संसारध्वान्तविनाशं हरिमीडे ॥ ११ ॥

hitvā hitvā dṛśyamaśeṣaṃ savikalpaṃ
matvā śiṣṭaṃ bhādṛśimātraṃ gaganābham ;
tyaktvā dehaṃ yaṃ praviśantyacyutabhaktā-
staṃ saṃsāradhvāntavināśaṃ harimīḍe . 11 .

सर्वत्रास्ते सर्वशरीरी न च सर्वः
सर्वं वेत्त्येवेह न यं वेत्ति च सर्वः ।
सर्वत्रान्तर्यामितयेत्थं यमयन्य-
स्तं संसारध्वान्तविनाशं हरिमीडे ॥ १२ ॥

sarvatrāste sarvaśarīrī na ca sarvaḥ
sarvaṃ vettyeveha na yaṃ vetti ca sarvaḥ ;
sarvatrāntaryāmitayetthaṃ yamayanya-
staṃ saṃsāradhvāntavināśaṃ harimīḍe . 12 .

सर्वं दृष्ट्वा स्वात्मनि युक्त्या जगदेतद्
दृष्ट्वात्मानं चैवमजं सर्वजनेषु ।
सर्वात्मैकोऽस्मीति विदुर्यं जनहृत्स्थं
तं संसारध्वान्तविनाशं हरिमीडे ॥ १३ ॥

sarvaṃ dṛṣṭvā svātmani yuktyā jagadetad
dṛṣṭvātmānaṃ caivamajaṃ sarvajaneṣu ;
sarvātmaiko’smīti viduryaṃ janahṛtsthaṃ
taṃ saṃsāradhvāntavināśaṃ harimīḍe . 13 .

सर्वत्रैकः पश्यति जिघ्रत्यथ भुङ्क्ते
स्प्रष्टा श्रोता बुध्यति चेत्याहुरिमं यम् ।
साक्षी चास्ते कर्तृषु पश्यन्निति चान्ये
तं संसारध्वान्तविनाशं हरिमीडे ॥ १४ ॥

sarvatraikaḥ paśyati jighratyatha bhuṅkte
spraṣṭā śrotā budhyati cetyāhurimaṃ yam ;
sākṣī cāste kartṛṣu paśyanniti cānye
taṃ saṃsāradhvāntavināśaṃ harimīḍe . 14 .

पश्यञ्शृण्वन्नत्र विजानन्रसयन्सं-
जिघ्रन्बिभ्रद्देहमिमं जीवतयेत्थम् ।
इत्यात्मानं यं विदुरीशं विषयज्ञं
तं संसारध्वान्तविनाशं हरिमीडे ॥ १५ ॥

paśyañśṛṇvannatra vijānanrasayansaṃ-
jighranbibhraddehamimaṃ jīvatayettham ;
ityātmānaṃ yaṃ vidurīśaṃ viṣayajñaṃ
taṃ saṃsāradhvāntavināśaṃ harimīḍe . 15 .

जाग्रद्दृष्ट्वा स्थूलपदार्थानथ मायां
दृष्ट्वा स्वप्नेऽथापि सुषुप्तौ सुखनिद्राम् ।
इत्यात्मानं वीक्ष्य मुदास्ते च तुरीये
तं संसारध्वान्तविनाशं हरिमीडे ॥ १६ ॥

jāgraddṛṣṭvā sthūlapadārthānatha māyāṃ
dṛṣṭvā svapne’thāpi suṣuptau sukhanidrām ;
ityātmānaṃ vīkṣya mudāste ca turīye
taṃ saṃsāradhvāntavināśaṃ harimīḍe . 16 .

पश्यञ्शुद्धोऽप्यक्षर एको गुणभेदा-
न्नानाकारान्स्फाटिकवद्भाति विचित्रः ।
भिन्नश्छिन्नश्चायमजः कर्मफलैर्य-
स्तं संसारध्वान्तविनाशं हरिमीडे ॥ १७ ॥

paśyañśuddho’pyakṣara eko guṇabhedā-
nnānākārānsphāṭikavadbhāti vicitraḥ ;
bhinnaśchinnaścāyamajaḥ karmaphalairya-
staṃ saṃsāradhvāntavināśaṃ harimīḍe . 17 .

ब्रह्मा विष्णू रुद्रहुताशौ रविचन्द्रा-
विन्द्रो वायुर्यज्ञ इतीत्थं परिकल्प्य ।
एकं सन्तं यं बहुधाहुर्मतिभेदा-
त्तं संसारध्वान्तविनाशं हरिमीडे ॥ १८ ॥

brahmā viṣṇū rudrahutāśau ravicandrā-
vindro vāyuryajña itītthaṃ parikalpya ;
ekaṃ santaṃ yaṃ bahudhāhurmatibhedā-
ttaṃ saṃsāradhvāntavināśaṃ harimīḍe . 18 .

सत्यं ज्ञानं शुद्धमनन्तं व्यतिरिक्तं
शान्तं गूढं निष्कलमानन्दमनन्यम् ।
इत्याहादौ यं वरुणोऽसौ भृगवेऽजं
तं संसारध्वान्तविनाशं हरिमीडे ॥ १९ ॥

satyaṃ jñānaṃ śuddhamanantaṃ vyatiriktaṃ
śāntaṃ gūḍhaṃ niṣkalamānandamananyam ;
ityāhādau yaṃ varuṇo’sau bhṛgave’jaṃ
taṃ saṃsāradhvāntavināśaṃ harimīḍe . 19 .

कोशानेतान्पञ्च रसादीनतिहाय
ब्रह्मास्मीति स्वात्मनि निश्चित्य दृशिस्थम् ।
पित्रा शिष्टो वेद भृगुर्यं यजुरन्ते
तं संसारध्वान्तविनाशं हरिमीडे ॥ २० ॥

kośānetānpañca rasādīnatihāya
brahmāsmīti svātmani niścitya dṛśistham ;
pitrā śiṣṭo veda bhṛguryaṃ yajurante
taṃ saṃsāradhvāntavināśaṃ harimīḍe . 20 .

येनाविष्टो यस्य च शक्त्या यदधीनः
क्षेत्रज्ञोऽयं कारयिता जन्तुषु कर्तुः ।
कर्ता भोक्तात्मात्र हि यच्छक्त्याधिरूढ-
स्तं संसारध्वान्तविनाशं हरिमीडे ॥ २१ ॥

yenāviṣṭo yasya ca śaktyā yadadhīnaḥ
kṣetrajño’yaṃ kārayitā jantuṣu kartuḥ ;
kartā bhoktātmātra hi yacchaktyādhirūḍha-
staṃ saṃsāradhvāntavināśaṃ harimīḍe . 21 .

सृष्ट्वा सर्वं स्वात्मतयैवेत्थमतर्क्यं
व्याप्याथान्तः कृत्स्नमिदं सृष्टमशेषम् ।
सच्च त्यच्चाभूत्परमात्मा स य एक-
स्तं संसारध्वान्तविनाशं हरिमीडे ॥ २२ ॥

sṛṣṭvā sarvaṃ svātmatayaivetthamatarkyaṃ
vyāpyāthāntaḥ kṛtsnamidaṃ sṛṣṭamaśeṣam ;
sacca tyaccābhūtparamātmā sa ya eka-
staṃ saṃsāradhvāntavināśaṃ harimīḍe . 22 .

वेदान्तैश्चाध्यात्मिकशास्त्रैश्च पुराणैः
शास्त्रैश्चान्यैः सात्त्वततन्त्रैश्च यमीशम् ।
दृष्ट्वाथान्तश्चेतसि बुद्ध्वा विविशुर्यं
तं संसारध्वान्तविनाशं हरिमीडे ॥ २३ ॥

vedāntaiścādhyātmikaśāstraiśca purāṇaiḥ
śāstraiścānyaiḥ sāttvatatantraiśca yamīśam ;
dṛṣṭvāthāntaścetasi buddhvā viviśuryaṃ
taṃ saṃsāradhvāntavināśaṃ harimīḍe . 23 .

श्रद्धाभक्तिध्यानशमाद्यैर्यत्तमानै-
र्ज्ञातुं शक्यो देव इहैवाशु य ईशः ।
दुर्विज्ञेयो जन्मशतैश्चापि विना तै-
स्तं संसारध्वान्तविनाशं हरिमीडे ॥ २४ ॥

śraddhābhaktidhyānaśamādyairyattamānai-
rjñātuṃ śakyo deva ihaivāśu ya īśaḥ ;
durvijñeyo janmaśataiścāpi vinā tai-
staṃ saṃsāradhvāntavināśaṃ harimīḍe . 24 .

यस्यातर्क्यं स्वात्मविभूतेः परमार्थं
सर्वं खल्वित्यत्र निरुक्तं श्रुतिविद्भिः ।
तज्जादित्वादब्धितरङ्गाभमभिन्नं
तं संसारध्वान्तविनाशं हरिमीडे ॥ २५ ॥

yasyātarkyaṃ svātmavibhūteḥ paramārthaṃ
sarvaṃ khalvityatra niruktaṃ śrutividbhiḥ ;
tajjāditvādabdhitaraṅgābhamabhinnaṃ
taṃ saṃsāradhvāntavināśaṃ harimīḍe . 25 .

दृष्ट्वा गीतास्वक्षरतत्त्वं विधिनाजं
भक्त्या गुर्व्या लभ्य हृदिस्थं दृशिमात्रम् ।
ध्यात्वा तस्मिन्नस्म्यहमित्यत्र विदुर्यं
तं संसारध्वान्तविनाशं हरिमीडे ॥ २६ ॥

dṛṣṭvā gītāsvakṣaratattvaṃ vidhinājaṃ
bhaktyā gurvyā labhya hṛdisthaṃ dṛśimātram ;
dhyātvā tasminnasmyahamityatra viduryaṃ
taṃ saṃsāradhvāntavināśaṃ harimīḍe . 26 .

क्षेत्रज्ञत्वं प्राप्य विभुः पञ्चमुखैर्यो
भुङ्क्तेऽजस्रं भोग्यपदार्थान्प्रकृतिस्थः ।
क्षेत्रे क्षेत्रेऽप्स्विन्दुवदेको बहुधास्ते
तं संसारध्वान्तविनाशं हरिमीडे ॥ २७ ॥

kṣetrajñatvaṃ prāpya vibhuḥ pañcamukhairyo
bhuṅkte’jasraṃ bhogyapadārthānprakṛtisthaḥ ;
kṣetre kṣetre’psvinduvadeko bahudhāste
taṃ saṃsāradhvāntavināśaṃ harimīḍe . 27 .

युक्त्यालोड्य व्यासवचांस्यत्र हि लभ्यः
क्षेत्रक्षेत्रज्ञान्तरविद्भिः पुरुषाख्यः ।
योऽहं सोऽसौ सोऽस्म्यहमेवेति विदुर्यं
तं संसारध्वान्तविनाशं हरिमीडे ॥ २८ ॥

yuktyāloḍya vyāsavacāṃsyatra hi labhyaḥ
kṣetrakṣetrajñāntaravidbhiḥ puruṣākhyaḥ ;
yo’haṃ so’sau so’smyahameveti viduryaṃ
taṃ saṃsāradhvāntavināśaṃ harimīḍe . 28 .

एकीकृत्यानेकशरीरस्थमिमं ज्ञं
यं विज्ञायेहैव स एवाशु भवन्ति ।
यस्मिँल्लीना नेह पुनर्जन्म लभन्ते
तं संसारध्वान्तविनाशं हरिमीडे ॥ २९ ॥

ekīkṛtyānekaśarīrasthamimaṃ jñaṃ
yaṃ vijñāyehaiva sa evāśu bhavanti ;
yasmi.ṇllīnā neha punarjanma labhante
taṃ saṃsāradhvāntavināśaṃ harimīḍe . 29 .

द्वन्द्वैकत्वं यच्च मधुब्राह्मणवाक्यैः
कृत्वा शक्रोपासनमासाद्य विभूत्या ।
योऽसौ सोऽहं सोऽस्म्यहमेवेति विदुर्यं
तं संसारध्वान्तविनाशं हरिमीडे ॥ ३० ॥

dvandvaikatvaṃ yacca madhubrāhmaṇavākyaiḥ
kṛtvā śakropāsanamāsādya vibhūtyā ;
yo’sau so’haṃ so’smyahameveti viduryaṃ
taṃ saṃsāradhvāntavināśaṃ harimīḍe . 30 .

योऽयं देहे चेष्टयितान्तःकरणस्थः
सूर्ये चासौ तापयिता सोऽस्म्यहमेव ।
इत्यात्मैक्योपासनया यं विदुरीशं
तं संसारध्वान्तविनाशं हरिमीडे ॥ ३१ ॥

yo’yaṃ dehe ceṣṭayitāntaḥkaraṇasthaḥ
sūrye cāsau tāpayitā so’smyahameva ;
ityātmaikyopāsanayā yaṃ vidurīśaṃ
taṃ saṃsāradhvāntavināśaṃ harimīḍe . 31 .

विज्ञानांशो यस्य सतः शक्त्यधिरूढो
बुद्धिर्बुध्यत्यत्र बहिर्बोध्यपदार्थान् ।
नैवान्तःस्थं बुध्यति यं बोधयितारं
तं संसारध्वान्तविनाशं हरिमीडे ॥ ३२ ॥

vijñānāṃśo yasya sataḥ śaktyadhirūḍho
buddhirbudhyatyatra bahirbodhyapadārthān ;
naivāntaḥsthaṃ budhyati yaṃ bodhayitāraṃ
taṃ saṃsāradhvāntavināśaṃ harimīḍe . 32 .

कोऽयं देहे देव इतीत्थं सुविचार्य
ज्ञाता श्रोता मन्तयिता चैष हि देवः ।
इत्यालोच्य ज्ञांश इहास्मीति विदुर्यं
तं संसारध्वान्तविनाशं हरिमीडे ॥ ३३ ॥

ko’yaṃ dehe deva itītthaṃ suvicārya
jñātā śrotā mantayitā caiṣa hi devaḥ ;
ityālocya jñāṃśa ihāsmīti viduryaṃ
taṃ saṃsāradhvāntavināśaṃ harimīḍe . 33 .

को ह्येवान्यादात्मनि न स्यादयमेष
ह्येवानन्दः प्राणिति चापानिति चेति ।
इत्यस्तित्वं वक्त्युपपत्त्या श्रुतिरेषा
तं संसारध्वान्तविनाशं हरिमीडे ॥ ३४ ॥

ko hyevānyādātmani na syādayameṣa
hyevānandaḥ prāṇiti cāpāniti ceti ;
ityastitvaṃ vaktyupapattyā śrutireṣā
taṃ saṃsāradhvāntavināśaṃ harimīḍe . 34 .

प्राणो वाहं वाक्छ्रवणादीनि मनो वा
बुद्धिर्वाहं व्यस्त उताहोऽपि समस्तः ।
इत्यालोच्य ज्ञप्तिरिहास्मीति विदुर्यं
तं संसारध्वान्तविनाशं हरिमीडे ॥ ३५ ॥

prāṇo vāhaṃ vākchravaṇādīni mano vā
buddhirvāhaṃ vyasta utāho’pi samastaḥ ;
ityālocya jñaptirihāsmīti viduryaṃ
taṃ saṃsāradhvāntavināśaṃ harimīḍe . 35 .

नाहं प्राणो नैव शरीरं न मनोऽहं
नाहं बुद्धिर्नाहमहङ्कारधियौ च ।
योऽत्र ज्ञांशः सोऽस्म्यहमेवेति विदुर्यं
तं संसारध्वान्तविनाशं हरिमीडे ॥ ३६ ॥

nāhaṃ prāṇo naiva śarīraṃ na mano’haṃ
nāhaṃ buddhirnāhamahaṅkāradhiyau ca ;
yo’tra jñāṃśaḥ so’smyahameveti viduryaṃ
taṃ saṃsāradhvāntavināśaṃ harimīḍe . 36 .

सत्तामात्रं केवलविज्ञानमजं स-
त्सूक्ष्मं नित्यं तत्त्वमसीत्यात्मसुताय ।
साम्नामन्ते प्राह पिता यं विभुमाद्यं
तं संसारध्वान्तविनाशं हरिमीडे ॥ ३७ ॥

sattāmātraṃ kevalavijñānamajaṃ sa-
tsūkṣmaṃ nityaṃ tattvamasītyātmasutāya ;
sāmnāmante prāha pitā yaṃ vibhumādyaṃ
taṃ saṃsāradhvāntavināśaṃ harimīḍe . 37 .

मूर्तामूर्ते पूर्वमपोह्याथ समाधौ
दृश्यं सर्वं नेति च नेतीति विहाय ।
चैतन्यांशे स्वात्मनि सन्तं च विदुर्यं
तं संसारध्वान्तविनाशं हरिमीडे ॥ ३८ ॥

mūrtāmūrte pūrvamapohyātha samādhau
dṛśyaṃ sarvaṃ neti ca netīti vihāya ;
caitanyāṃśe svātmani santaṃ ca viduryaṃ
taṃ saṃsāradhvāntavināśaṃ harimīḍe . 38 .

ओतं प्रोतं यत्र च सर्वं गगनान्तं
योऽस्थूलानण्वादिषु सिद्धोऽक्षरसंज्ञः ।
ज्ञाताऽतोऽन्यो नेत्युपलभ्यो न च वेद्य-
स्तं संसारध्वान्तविनाशं हरिमीडे ॥ ३९ ॥

otaṃ protaṃ yatra ca sarvaṃ gaganāntaṃ
yo’sthūlānaṇvādiṣu siddho’kṣarasaṃjñaḥ ;
jñātā’to’nyo netyupalabhyo na ca vedya-
staṃ saṃsāradhvāntavināśaṃ harimīḍe . 39 .

तावत्सर्वं सत्यमिवाभाति यदेत-
द्यावत्सोऽस्मीत्यात्मनि यो ज्ञो न हि दृष्टः ।
दृष्टे यस्मिन्सर्वमसत्यं भवतीदं
तं संसारध्वान्तविनाशं हरिमीडे ॥ ४० ॥

tāvatsarvaṃ satyamivābhāti yadeta-
dyāvatso’smītyātmani yo jño na hi dṛṣṭaḥ ;
dṛṣṭe yasminsarvamasatyaṃ bhavatīdaṃ
taṃ saṃsāradhvāntavināśaṃ harimīḍe . 40 .

रागामुक्तं लोहयुतं हेम यथाग्नौ
योगाष्टाङ्गैरुज्ज्वलितज्ञानमयाग्नौ ।
दग्ध्वात्मानं ज्ञं परिशिष्टं च विदुर्यं
तं संसारध्वान्तविनाशं हरिमीडे ॥ ४१ ॥

rāgāmuktaṃ lohayutaṃ hema yathāgnau
yogāṣṭāṅgairujjvalitajñānamayāgnau ;
dagdhvātmānaṃ jñaṃ pariśiṣṭaṃ ca viduryaṃ
taṃ saṃsāradhvāntavināśaṃ harimīḍe . 41 .

यं विज्ञानज्योतिषमाद्यं सुविभान्तं
हृद्यर्केन्द्वग्न्योकसमीड्यं तटिदाभम् ।
भक्त्याराध्येहैव विशन्त्यात्मनि सन्तं
तं संसारध्वान्तविनाशं हरिमीडे ॥ ४२ ॥

yaṃ vijñānajyotiṣamādyaṃ suvibhāntaṃ
hṛdyarkendvagnyokasamīḍyaṃ taṭidābham ;
bhaktyārādhyehaiva viśantyātmani santaṃ
taṃ saṃsāradhvāntavināśaṃ harimīḍe . 42 .

पायाद्भक्तं स्वात्मनि सन्तं पुरुषं यो
भक्त्या स्तौतीत्याङ्गिरसं विष्णुरिमं माम् ।
इत्यात्मानं स्वात्मनि संहृत्य सदैक-
स्तं संसारध्वान्तविनाशं हरिमीडे ॥ ४३ ॥

pāyādbhaktaṃ svātmani santaṃ puruṣaṃ yo
bhaktyā stautītyāṅgirasaṃ viṣṇurimaṃ mām ;
ityātmānaṃ svātmani saṃhṛtya sadaika-
staṃ saṃsāradhvāntavināśaṃ harimīḍe . 43 .